خدایا فانوس راهم باش

عنوان تأثیر مداخله‌های امید محور، بخشش محور، و ترکیبی از این دو بر تعارض زناشویی، تحریف‌های شناختی بین فردی زوج‌های متقاضی طلاق شهر اصفهان
نام دانشجو / طلبه فرشاد بهاری
استاد راهنما احمد احمدی علون آبادی
استاد مشاور فاطمه ب‍ه‍رام‍ی‌ خوندابی
دانشگاه دانشگاه اصفهان، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی
رشته تحصيلي مشاوره
مقطع تحصيلي دکتری
سال اخذ مدرک 1388از
تعداد صفحات 207
زبان فارسی
کلید واژه روابط زناشویی بخشش امید زوجین شهر اصفهان زوجین متقاضی طلاق گذشت سازگاری زناشویی تحریف‌های شناختی سبک‌های اداره تعارض بین فردی تعارض زناشویی بخشش زناشویی امید درمانی رویکرد روانی آموزشی سبک حل تعارض زوجی مداخله روانی تحریف شناختی بین فردی مشاوره امید محور بخشش محور
موضوع طلاق روابط زوجين خانواده درماني
چکیده هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی مداخله های روان آموزشی امید محور، بخشش ‌محور، و ترکیبی از امید و بخشش بر تعارض‌های زناشویی و تحریف های شناختی بین فردی زوج‌های متقاضی طلاق ارجاعی به مرکز کاهش طلاق نوید در شهر اصفهان در سال 1387 بود. روش و مواد. روش تحقیق نیمه تجربی بود و از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل زوج‌های بود که به دلیل اختلافات زناشویی به دادگاه مراجعه کرده بودند و به منظور مصالحه به مرکز مداخله در بحران سازمان بهزیستی شهر اصفهان ارجاع شده بودند. نمونه آماری شامل 60 زن و شوهر بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای اندازه گیری عبارت از پرسشنامه‌های تعارض زناشویی که شامل هفت حیطه: کاهش همکاری، کاهش رابطه جنسی، افزایش واکنش های هیجانی، افزایش رابطه فردی با اقوام خود، کاهش رابطه خانوادگی با خویشاوندان و دوستان همسر، جدا کردن امور مالی، و افزایش جلب همکاری فرزند (براتی و ثنایی، 1375)، و تحریف‌های شناختی بین فردی که شامل سه خرده مقیاس: طرد بین فردی، توقعات غیر واقع بینانه بین فردی، و سوء تعبیر بین فردی (حمامچی و بیوک اوزترک، 2004)، و پرسشنامه سبک‌های اداره تعارض زناشویی که شامل پنج سبک: اجتناب، رقابت، مصالحه، مدارا، و همکاری (توماس و کیلمن، 1975 ) بودند. گروه‌های آزمایش هر کدام در هشت جلسه 80 دقیقه ای به صورت یک بار در هفته مداخله امید محور، بخشش محور، و ترکیبی از آن دو شرکت داده شدند. یافته‌های تحقیق با توجه به همگن بودن واریانسها در پرسشنامه تعارض زناشویی، با استفاده از آزمون های تحلیِل وارِِیانس یک راهه و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که کاربرد مداخلات امید، بخشش، و ترکیب آنها در مقایسه با گروه کنترل در کاهش کلی تعارض زناشویی زوج های متقاضی طلاق تاثیر معنادار نداشته‌اند (p = 0/727) اما واکنش‌های هیجانی زوج‌های گروه امید و بخشش را به طور معناداری کاهش داده است. اما این مداخله ها روی مِیزان تحریف‌های شناختی بین فردی زوج‌های گروه‌های مداخله تاثیری نداشته اند. همچنین, مداخله های مذکور توانسته‌اند در ترویج سبک همکاری بین زوج‌ها متقاضی طلاق در مقایسه با گروه گواه در سطح p = 0/039 موثر باشند. سرانجام، هر سه نوع مداخلات ترکیبی، امید، و بخشش در افزایش سبک همکاری زوج‌های متقاضی طلاق در مقایسه با زوج‌ها گروه گواه تاثیر معناداری را نشان دادند. با توجه به نتاِیج می‌توان گفت که مداخله های امید و بخشش روی متقاضیان طلاق که در سطح چهار تعارض زناشویی و در مرحله سوم طلاق (طلاق قانونی) هستند. به دلیل فقدان انگیزه کافی برای ادامه زندگی مشترک, چندان موثر نیستند. اما در تسکین هیجان‌ها و ترویج سبک همکاری موثرند.